Mam 58 lat i od ponad 6 lat jestem w Odnowie w Duchu Św. Od prawie roku modlę się osłonowo w czasie modlitwy wstawienniczej w Centrum Onkologii. To sam Jezus zaprosił mnie na modlitwę wstawienniczą, która była mi bardzo potrzebna, ale ja sama chyba tego nie wiedziałam. Od ok. roku zaczęły spotykać mnie bardzo przykre oświadczenia od mojej bliskiej koleżanki. Były one dla mnie prawdziwą próbą wiary. Wszystko przeżywałam z Jezusem, niosłam krzyż ale on mnie nie niszczył. Bardzo chciałam Go naśladować, bo Jezus cierpiał o wiele więcej i ust swoich nie otworzył. Jak ja Go rozumiałam, ale nie zawsze mi to wychodziło. Wybaczyłam koleżance, ale bardzo trudno mi było wybaczyć osobom, które rzucały we mnie kamieniami lub stały obojętne. Bardzo chciałam im wybaczyć, ale oceny i sądy wracały jak bumerang, a z nimi złość, żal, lęk, bunt i poczucie krzywdy. To wszystko zaczęło dominować w moich myślach i przeszkadzało w życiu duchowym. Pan zamknął przede mną jedne drzwi, a powoli uchylał drzwi na mojej nowej drodze.
W czasie modlitwy wstawienniczej usłyszałam, że Jezus mnie bardzo kocha. Wiedziałam o tym i czułam tą miłość, ale gdy usłyszałam coś we mnie pękło. Jezus mi powiedział, że On też bardzo cierpiał i poprosił, abym wybaczyła to, czego nie rozumiem. To była prośba od Przyjaciela, który mnie dobrze rozumie. Jezus uleczył moją ranę w sercu i został zamknięty pewien etap mojego życia, za który dziękuję Bogu. Przez jedno słowo, wskazał mi drogę i pobłogosławił. Odzyskałam wewnętrzną wolność, powróciła radość. W czasie modlitwy wstawienniczej Jezus otworzył mi drogę do całkowitego uzdrowienia wewnętrznego, które nastąpiło, gdy pojednałam się z osobą, która mnie skrzywdziła. Dziękuję Ci Jezu.
Jezu, dziękuję Ci za to trudne doświadczenie, cierpienie które bez Ciebie by mnie zniszczyło, za tą próbę wiary które sprawiły że moja wiara wzrosła i moja miłość do Ciebie wzrosła. Dzięki temu co przeszłam krocząc z Tobą Jezu, bardziej rozumiem osoby poranione, połamane duchowo i te, które zatraciły nadzieję.
Widzę w nich Ciebie, Jezu.
